ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΔΙΑΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΤΗΤΑ: ΕΝΝΟΙΟΛΟΓΙΚΟΙ ΟΡΙΣΜΟΙ

Η πολυπολιτισμικότητα και η διαπολιτισμικότητα, αποτελούν δύο έννοιες οι οποίες συχνά θεωρούνται ταυτόσημες μεταξύ τους, ωστόσο στην πραγματικότητα είναι αρκετά διακριτές (Γκόβαρης, 2001). Η πρώτη, αναφέρεται στην φυσική κατάσταση που παρουσιάζει μια κοινωνία στην οποία συνυπάρχουν διάφοροι πολιτισμοί με διαφορετικά ενθοτικά, θρησκευτικά και γλωσσικά χαρακτηριστικά, ενώ η δεύτερη, αναφέρεται στη δημιουργική διαδικασία αποδοχής της κουλτούρας των διαφόρων πολιτισμών (Πανεπιστήμιο Λευκωσίας, 2022).

Στη σημερινή εποχή, ο πολυπολιτισμικός χαρακτήρας που παρουσιάζουν τα σχολικά πλαίσια, θέτει στο προσκήνιο την ανάγκη υιοθέτησης και εφαρμογής μιας διαπολιτισμικής εκπαιδευτικής πολιτικής, της οποίας βασικός στόχος και επιδίωξη αποτελεί η παροχή ίσων ευκαιριών για όλους τους μαθητές (Χατζησωτηρίου & Αγγελίδης, 2018).

Μέσω της διαπολιτισμικής εκπαιδευτικής πολιτικής, δίνεται η δυνατότητα προώθησης ειδικών εκπαιδευτικών προγραμμάτων που προάγουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, στοχεύοντας στην αρμονική συνύπαρξη και συνεργασία των μαθητών διαφορετικών εθνοτήτων στο ίδιο σχολικό πλαίσιο. Σκοπός της πολιτικής αυτής, δεν αποτελεί απλά η αφομοίωση των μαθητών, αλλά η πλήρης αποδοχή και ο σεβασμός στη διαφορετικότητα τους, καθώς και η αναγνώριση της πολιτισμικής τους ταυτότητας (Χατζησωτηρίου & Ξενοφώντος, 2014).

Στα πλαίσια της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης, η πολιτισμική διαφορά αποτελεί μια θετική δύναμη, η οποία ωριμάζει τόσο τα άτομα, όσο και την ίδια την κοινωνία. Η διαπολιτισμική εκπαίδευση, καλλιεργεί μια θετική στάση απέναντι στους διάφορους πολιτισμούς, οδηγώντας τους μαθητές μέσω της συνειδητοποίησης της σημασίας και της δύναμης που παρουσιάζει η πολιτιστική ποικιλία, στην ανάπτυξη μιας διαπολιτισμικής συνείδησης (Χατζησωτηρίου & Αγγελίδης, 2018).

Η πολυπολιτισμική εκπαίδευση από την άλλη πλευρά, στοχεύει απλά στην συνύπαρξη των μαθητών που διαφέρουν πολιτισμικά εντός του σχολικού πλαισίου, μαθαίνοντας τους να δρουν ικανοποιητικά στα πλαίσια του πολιτισμού της χώρας υποδοχής τους. Περιλαμβάνει και αυτή ειδικά εκπαιδευτικά προγράμματα, τα οποία λαμβάνουν υπόψη τους τις πολιτισμικές διαφορές των μαθητών με απώτερο σκοπό τον σεβασμό και την αποδοχή των πολιτισμικών τους ταυτοτήτων (Χατζησωτηρίου & Ξενοφώντος, 2014). Η διαφορά της ωστόσο με την διαπολιτισμική εκπαίδευση, επικεντρώνεται στο γεγονός πως η πολυπολιτισμική εστιάζει περισσότερο στις πολιτισμικές διαφορές και ιδιαιτερότητες των μαθητών, χωρίς όμως να εξετάζει την επίδραση που παρουσιάζουν αυτές στην συνολική εκπαιδευτική διαδικασία (Χατζησωτηρίου & Αγγελίδης, 2018).

Συμπερασματικά, γίνεται κατανοητό πως η διαπολιτισμικότητα αποτελεί μια πιο ενεργητική διαδικασία, η οποία προϋποθέτει την πολυπολιτισμικότητα, χωρίς ωστόσο να προκύπτει από αυτήν (Χατζησωτηρίου & Αγγελίδης, 2018).

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Γκόβαρης, Χ. (2001). Εισαγωγή στην Διαπολιτισμική Εκπαίδευση. Ατραπός.

Πανεπιστήμιο Λευκωσίας. (2022, Μάρτιος, 03). Πολυπολιτισμική κοινωνία και Διαπολιτισμική Εκπαίδευση: Σύγκριση. [παρουσίαση]. https://courses.unic.ac.cy/pluginfile.php/2487339/mod_resource/content/0/%CE%95%CE%B2%CE%B4%CE%BF%CE%BC%CE%AC%CE%B4%CE%B1%205.pdf

Χατζησωτηρίου, Χ. & Αγγελίδης, Π. (2018). Ευρωπαϊσμός και Διαπολιτισμική Εκπαίδευση: Από το Υπερεθνικό στο Σχολικό Επίπεδο. Διάδραση.

Χατζησωτηρίου, Χ. & Ξενοφώντος, Κ. (2014). Διαπολιτισμική Εκπαίδευση: Προκλήσεις, παιδαγωγικές θεωρήσεις και εισηγήσεις. Σαΐτα.

Κακκαλή Κυριακή,

Εργοθεραπεύτρια, M.Ed. Ειδικής Αγωγής

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ